Gdje se nalaze mehanički i kemijski receptori koji kontroliraju rad probave?
1. Usna šupljina: Jezik i usta sadrže specijalizirane okusne pupoljke koji osjećaju različite kemijske podražaje, kao što su slatko, kiselo, slano, gorko i umami. Ti okusni pupoljci započinju cefaličnu fazu probave, koja priprema tijelo za unos hrane i lučenje probavnih enzima.
2. Jednjak: Dok se hrana kreće kroz jednjak, mehanički receptori u stijenkama jednjaka osjećaju prisutnost i teksturu progutanog materijala. To pokreće peristaltičke pokrete koji guraju hranu prema dolje.
3. Želudac: Želudac sadrži mehaničke i kemijske receptore. Receptori istezanja u stijenci želuca detektiraju volumen hrane i pokreću odgovarajuće želučane reakcije, poput otpuštanja želučanih sokova i kontrakcija mišića. Kemoreceptori u želucu osjećaju kiselost, pH razinu i određene kemikalije u hrani, regulirajući želučane sekrecije i pokretanje sljedećih probavnih faza.
4. Tanka crijeva: Tanko crijevo ima brojne receptore koji osjećaju različita svojstva himusa hrane. Mehanoreceptori u stijenkama crijeva nadziru rastezanje i kontroliraju brzinu kretanja hrane. Kemoreceptori u tankom crijevu detektiraju specifične hranjive tvari, kao što su šećeri, aminokiseline i masti, potičući oslobađanje hormona koji potiču proizvodnju probavnih enzima i apsorpciju hranjivih tvari.
5. Debelo crijevo i rektum: Debelo crijevo sadrži mehanoreceptore koji osjećaju punjenje debelog crijeva i rektuma, pokrećući peristaltičke pokrete za pomicanje otpadnog materijala prema anusu. Distenzija rektuma također potiče nagon za defekaciju.
Ovi receptori rade zajedno kako bi koordinirali različite faze probave, osiguravajući pravilnu razgradnju hrane, apsorpciju hranjivih tvari i uklanjanje otpada.
