Koje se tvari u biljnoj hrani ne probavljaju u želucu ili tankom crijevu?
Biljna hrana sadrži različite tvari koje se ne probavljaju u želucu ili tankom crijevu. Neke od tih tvari uključuju:
Dijetalna vlakna:Dijetalna vlakna, poznata i kao gruba hrana, vrsta su ugljikohidrata koje ljudski probavni enzimi ne mogu razgraditi. Nalazi se u staničnim stijenkama biljaka i uključuje spojeve poput celuloze, hemiceluloze i lignina. Dijetalna vlakna prolaze kroz probavni trakt uglavnom netaknuta i doprinose volumenu stolice.
Otporni škrob:Otporni škrob je vrsta škroba koja se opire probavi u tankom crijevu. Može se naći u određenoj biljnoj hrani, kao što su nezrele banane, grah, mahunarke i cjelovite žitarice. Otporni škrob djeluje slično topivim vlaknima i pridonosi zdravlju crijeva njegujući korisne crijevne bakterije.
Polifenoli:Polifenoli su raznolika skupina antioksidansa koji se nalaze u mnogim biljnim namirnicama, uključujući voće, povrće, čaj i kavu. Dok se neki polifenoli mogu apsorbirati i metabolizirati u tankom crijevu, drugi mogu dospjeti u debelo crijevo neprobavljeni.
Lignani:Lignani su biljni spojevi sa svojstvima antioksidansa i estrogena. Nalaze se u namirnicama poput lanenih sjemenki, sjemenki sezama i cjelovitih žitarica. Lignani se slabo apsorbiraju u tankom crijevu i podliježu bakterijskom metabolizmu u debelom crijevu.
Oligosaharidi:Oligosaharidi su kratki lanci šećera koji su otporni na probavu ljudskim enzimima u tankom crijevu. Nalaze se u raznim biljnim namirnicama, poput graha, luka, češnjaka i mahunarki. Oligosaharidi mogu dospjeti u debelo crijevo gdje ih fermentiraju crijevne bakterije, potencijalno uzrokujući probavne smetnje kao što su plinovi i nadutost.
Inulin:Inulin je vrsta topivih vlakana koja se nalaze u hrani poput korijena cikorije, artičoke i jeruzalemske artičoke. Neprobavljen prolazi kroz tanko crijevo i djeluje kao prebiotik, podržavajući rast korisnih bakterija u debelom crijevu.
Ove neprobavljene tvari igraju važnu ulogu u održavanju zdravlja crijeva, promicanju pravilnosti, hranjenju korisnih crijevnih bakterija i potencijalnom smanjenju rizika od određenih kroničnih bolesti.
