Što NIJE relevantno za laboratorijsku dijagnozu malih boginja?

Izravan test fluorescentnih antitijela (DFA)

DFA bojenje kliničkih uzoraka izravno na predmetnom stakalcu (npr. razmazi kožnih lezija) pokazalo se kao brza, osjetljiva i specifična metoda koja se može izvesti u BSL-3 laboratoriju. DFA je bio temelj laboratorijske dijagnostike velikih boginja u referentnom laboratoriju Svjetske zdravstvene organizacije.

Elektronska mikroskopija

EM s negativnim kontrastom omogućuje brzu laboratorijsku identifikaciju viriona velikih boginja prema njihovoj karakterističnoj morfologiji, koja se razlikuje od izgleda drugih virusa boginja. Čestice virusa malih boginja koje se vide korištenjem EM-a u kliničkim uzorcima kožnih lezija obično su sferične, promjera 250–270 nm i sadrže tipična bočna tijela u obliku bučice.

Testovi amplifikacije nukleinskih kiselina (NAAT)

PCR test usmjeren na regiju gena inkluzije tipa A (ATI) pokazao se vrlo osjetljivim laboratorijskim testom koji je omogućio pouzdano otkrivanje i razlikovanje malih boginja od drugih ortopoksvirusa. Primeri i sonde odabrani iz konzerviranih regija ATI gena uspješno su testirani za detekciju DNA virusa variole u kliničkim uzorcima velikih boginja.

Histopatologija

Svjetlosni mikroskopski pregled histopatologije kožnih lezija može pružiti korisne dijagnostičke tragove ako postoji visok indeks sumnje na boginje, osobito ako se tkivo prikupi rano (4-6 dana) u evoluciji lezija. Glavna obilježja histologije kožnih lezija velikih boginja su (a) epidermalna hiperplazija s balonskom degeneracijom, nekrozom i stvaranjem divovskih višenuklearnih stanica; (b) dermalni edem povezan s vaskulitisom i perivaskularnim infiltratom; i (c) prisutnost intracitoplazmatskih inkluzijskih tijela u epidermisu.