Kako probavljate željezo?
1. Smanjenje željeza :U želucu se željezo (Fe3+) reducira u željezo (Fe2+) pomoću želučanih sokova, posebno klorovodične kiseline i enzima želučane askorbinske kiseline (vitamin C). Ovo smanjenje je bitno za apsorpciju željeza.
2. Vezanje za želučane proteine: Nakon što se reducira, željezo se veže za želučane proteine, kao što su transferin i laktoferin. Ovi proteini pomažu u zaštiti željeza od daljnje oksidacije i olakšavaju njegov transport do tankog crijeva.
3. Transport u tanko crijevo: Sadržaj želuca, uključujući komplekse željezo-protein, prelazi u tanko crijevo, prvenstveno dvanaesnik.
4. Smanjenje obruba kista i upijanje: U duodenumu četkasta rubna membrana enterocita (crijevnih stanica) sadrži specifične proteine koji olakšavaju apsorpciju dvovalentnog željeza. Ovi proteini uključuju prijenosnik dvovalentnih metala 1 (DMT1), koji prenosi željezo preko četkaste membrane u enterocit.
5. Intracelularno skladištenje i transport: Unutar enterocita, željezo je pohranjeno u feritinu, proteinu koji izdvaja željezo u netoksičnom obliku. Kada su zalihe željeza u tijelu niske, željezo se oslobađa iz feritina i izvozi iz enterocita u krvotok.
6. Izvoz u krvotok :Željezo se prenosi iz enterocita u krvotok pomoću proteina zvanog feroportin. Feroportin se nalazi na bazolateralnoj membrani enterocita i olakšava izvoz dvovaljeza.
7. Oksidacija i vezanje za transferin: Nakon što uđe u krvotok, fero željezo se brzo oksidira natrag u fero željezo (Fe3+). Ovu oksidaciju olakšava enzim ceruloplazmin. Feri željezo se zatim veže na transferin, protein plazme koji prenosi željezo kroz tijelo do raznih tkiva i stanica.
Regulacija apsorpcije željeza složen je proces koji uključuje nekoliko hormona i regulatornih mehanizama. Tijelo strogo kontrolira apsorpciju željeza kako bi održalo homeostazu željeza i spriječilo nedostatak ili preopterećenje željezom.
