Što je ureazni izdisajni test?

Ureazni izdisajni test je dijagnostički test koji se koristi za otkrivanje prisutnosti Helicobacter pylori (H. pylori), vrste bakterije koja obično inficira želudac i uzrokuje gastritis i želučane čireve. Test uključuje uzimanje otopine uree koja sadrži neradioaktivni izotop ugljika (obično ugljik-13 ili ugljik-14) i naknadno mjerenje izotopa ugljika u pacijentovom dahu.

Evo pregleda kako radi ureazni izdisajni test:

1. Gutanje otopine uree:pacijent pije otopinu koja sadrži ureu, spoj koji se može razgraditi pomoću enzima ureaze, a proizvodi ga bakterija H. pylori. Urea korištena u testu sadrži određeni izotop ugljika, kao što je ugljik-13 ili ugljik-14.

2. Aktivnost ureaze i izmjena izotopa ugljika:Ako je H. pylori prisutna u želucu, enzim ureaza koju proizvode bakterije će razgraditi ureu u otopini, oslobađajući izotop ugljika u želučanu atmosferu.

3. Apsorpcija i izdisaj:Oslobođeni izotop ugljika apsorbira se u krvotok i prenosi u pluća. Kada pacijent izdahne, izotop ugljika se izbacuje u dahu.

4. Prikupljanje uzorka daha:pacijentov dah se skuplja u posebnu vrećicu ili cijev za analizu.

5. Mjerenje izotopa ugljika:Koncentracija izotopa ugljika u uzorku daha mjeri se spektrometrom mase ili drugom analitičkom tehnikom.

6. Tumačenje rezultata:Razina izotopa ugljika u uzorku izdisaja uspoređuje se s referentnim rasponom. Razina izotopa ugljika viša od normalne ukazuje na prisutnost infekcije H. pylori u želucu.

Ureazni izdisajni test je neinvazivan i relativno jednostavan postupak. Može se izvesti u klinici ili liječničkoj ordinaciji i ne zahtijeva korištenje zračenja ili endoskopije. Obično se koristi kao test prve linije za dijagnosticiranje infekcije H. pylori i može pomoći u donošenju odluka o liječenju, uključujući upotrebu antibiotika za iskorjenjivanje bakterije.